การเจริญมรณสติ คือ การระลึกถึงความตายบ่อยๆ
เป็นการเตรียมใจรับมือกับความตายที่ดีที่สุด คือ การทำใจให้คุ้นชินกับความตายเป็นเบื้องแรก
เพื่อให้เราสามารถทำใจให้คุ้นชินกับความตายได้ด้วยการระลึกนึกถึงความตาย อยู่เสมอ
นั่นคือ "การเจริญมรณสติ" อยู่เป็นประจำ
การระลึกถึง ความตาย
ก็เพื่อจะให้เกิดความไม่ประมาท จนเกิดความสลดใจ รู้สึกขึ้นในจิตจริงๆ
ว่าตนเองจะต้องตายแน่ๆ แล้วเร่งขวนขวายในการทำความดี
เตรียมตัวไว้ให้พร้อมแล้วอยู่เสมอกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกับเราต่อไป
ข้างหน้าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
การเจริญมรณสติ
สามารถทำได้โดยการระลึกหรือเตือนตนว่า เราต้องตายอย่างแน่นอน
ความตายสามารถเกิดขึ้นกับเราได้ทุกเมื่อ อาจเป็นปีหน้า เดือนหน้า พรุ่งนี้ คืนนี้
หรืออีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็ได้ เมื่อระลึกได้เช่นนี้แล้ว
ก็ต้องสำรวจหรือถามตนเองว่า "เราพร้อมที่จะตายหรือยัง
เราได้ทำสิ่งที่ควรทำเสร็จสิ้นแล้วหรือยัง
และพร้อมที่จะปล่อยวางสิ่งทั้งปวงแล้วหรือยัง" หากยังไม่พร้อม
เราควรใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้เกิดประโยชน์อย่างเต็มที่
เร่งทำสิ่งที่ควรทำให้เสร็จสิ้น อย่าปล่อยเวลาให้สูญเปล่า หาไม่แล้ว
เราอาจไม่มีโอกาสได้ทำสิ่งเหล่านั้นเลยก็ได้
ในการเจริญมรณสติจำเป็นที่จะต้องใช้สติคอยกระตุ้นให้เกิดความไม่ประมาทอยู่
เสมอ อะไรที่เป็นสาระของชีวิต ก็ให้เร่งรีบทำ อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง
มิฉะนั้นแล้วจิตก็ย่อมจะตกไปสู่อารมณ์ฝ่ายต่ำ สติจึงเป็นธรรมสำคัญ
ที่จะต้องหมั่นระลึกไว้เสมอๆ
ความตาย
ไม่ว่าจะน่ากลัวอย่างไรในสายตาของคนทั่วไป ก็ยังไม่น่ากลัวเท่ากับ ความกลัวตาย
เพราะความกลัวตายนั้น สามารถหลอกหลอนคุกคามจิตใจของผู้คนให้เกิดความหวาดกลัวนานนับปีหรือยิ่ง
กว่านั้น เมื่อความกลัวเกิดขึ้นเมื่อไร ก็ทำให้เกิดความทุกข์ขึ้นเมื่อนั้น
เพราะเห็นความทุกข์เป็นศัตรู ยิ่งเมื่อความตายมาอยู่ต่อหน้า แทนที่จะยอมรับ
กลับปฏิเสธผลักไสออกไปให้ไกลที่สุด แต่เมื่อไม่สมหวังก็ยิ่งทุกข์
ยิ่งทุกข์ก็ยิ่งผลักไส ยิ่งผลักไสก็ยิ่งผิดหวัง ผลคือความทุกข์เพิ่มพูนเป็นทวีคูณ
หารู้ไม่ว่าหากยอมรับความตาย ความทุกข์ก็จะน้อยลงไปมาก
สาเหตุที่คนกลัวตาย ก็คือ มักคิดว่า
ความตายจะมาพร้อมกับความเจ็บปวด และทำให้เราพลัดพรากจากบุคคลและสิ่งอันเป็นที่รัก
ทำให้สิ้นสุดโอกาสที่จะได้เสพสุขอันเป็นสุดยอดปรารถนาของชีวิตกับบุคคลและ
สิ่งของอันเป็นที่รัก อีกทั้งมีความหวงแหนในชีวิต
เพราะชีวิตเป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่อยากยึดเอาไว้อยู่
แม้จะเป็นชีวิตที่สิ้นไร้ไม้ตอกก็ตามที
ฉะนั้น ควรหมั่นเจริญมรณสติ คือ
ระลึกถึงความตายอย่างสม่ำเสมอ จะช่วยกระตุ้นเตือนให้เราไม่ประมาทกับชีวิต
เร่งทำสิ่งที่ยังค้างคาอยู่ให้แล้วเสร็จ ไม่ผัดผ่อนไปเรื่อยๆ
เร่งขวนขวายในการทำความดี
เตรียมตัวไว้ให้พร้อมอยู่เสมอกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นข้างหน้า
ทำให้ไม่เกิดความวิตกกังวล ทุรนทุรายกระสับกระส่ายและเป็นทุกข์
เมื่อความตายมาปรากฏอยู่เบื้องหน้า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น